Sahir

Adem (as) oğulları Habil ile Kâbil'e gelince, Kâbil:
– Benim bacım güzel ona vermem dedi.

(Sûre-i Maide, âyet: 27)
Meâl'i: Onlara. Adem'in iki oğlunun haberini gerçek olarak oku: Hani birer kurban takdim etmişlerdi de birisinden kabul edilmiş, diğerinden ise kabul edilmemişti. (Kurbanı kabul edilmeyen kardeş) and olsun seni öldüreceğim dedi. Diğeri de: "Allah ancak sakınanlardan kabul eder." dedi.

(Sahih-i Buharî Tecrid-i Sarih, Cild 9, Hadis No: 1371)
Manâsı: Abdullah İbn-i Mes'ûd (ra)'den rivâyete göre:
– Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur:
Hiç bir Adem oğlu zulm ile öldürülmez, ancak onun kanı (nın günâhı)ndan birinci Adem (atanın) oğlu (Kâbil hesâbı) na bir pay ayrılır. Çünkü bu cinayeti âdet edenlerin önderi odur. (Kardeşi Hâbil'i öldürmüştür)

Kâbil, Habil'i öldürmek için çare arıyordu. İblîs bir kuş tuttu. Başını taşla ezdi. Kâbil'e de gösterdi. Çünkü dünya yüzünde ölüm yoktu.

(Sûre-i Maide, âyet: 30)
Meâl'i: Nihâyet nefsi onu, kardeşini öldürmeye itti de öldürdü. Bu yüzden de kaybedenlerden oldu.

(Sûre-i Maide, âyet: 31)
Meâl'i: Derken Allah, kardeşinin cesedini nasıl gömeceğini ona göstermek için yeri eşeleyen bir karga gönderdi. (Katil kardeş) Yazık bana şu karga gibi olup da kardeşimin cesedini gömmekten aciz mi oldum, dedi ve ettiğine yananlardan oldu.

Kâbil'de kardeşinin başını taşla ezdi, yere gömmeyi bilmiyordu. Aylarca sırtında gezdirdi. Yeri eşeleyen karga şeytandı. Şeytan; karga sûretinde ona, öldürmesini, ölüsünü yere gömmesini göstererek öğretti. Kâbil'de karganın yaptığı gibi yaptı, kardeşini yere gömdü. Kâbil, Adem (as)'a kardeşini öldürdüğünü, yere gömdüğünü anlattı. Adem (as) beddua etti, huzurundan kovdu. Kâbil'in yüzü simsiyah oldu.
Üzüm suyundan ilk defa şarabı yapan, at kuyruğu telinden ilk defa saz yapan yine Kâbil'dir.

(Sûre-i Bakara, âyet 57)
Meâl'i: Ve üzerinize bulutları gölgelik kıldık. Ve üzerinize kudret helvası ile (selva denilen) yelve (bıldırcın) kuşunu indirdik. Size rızk olarak verdiğimiz şeylerin pâk (helâl) olanlarını yiyiniz dedik. Bize zulmetmiş olmadılar, ancak kendi nefislerine zulmeder oldular.

(Sûre-i Bakara, âyet 58)
Meâl'i: Ve hani demiştik ki: Şu kasabaya girin, ondan dilediğiniz yerde bol bol yiyiniz, kapısından secde ederek giriniz ve "hitte" deyiniz, sizin için hatalarınızı setredelim. Ve iyilik edenlere (mükâfatı) daha arttıracağız.

(Sûre-i Bakara, âyet 59)
Meâl'i: Fakat nefislerine zulmedenler, sözü kendilerine söylenilenden başkasına tebdil ettiler. Biz de zulmeden kimseler üzerine yaptıkları fısıklar sebebiyle gökten korkunç bir azap indirdik.

(Sûre-i Bakara, âyet 60)
Meâl'i: Ve hani bir vakitte Musa, kavmi için istiskada bulunmuştu. Biz de asan ile taşa vur, demiştik (o da vurunca) taştan on iki çeşme fışkırdı. Her zümre kendisinin su alacağı çeşmeyi bildi. (Biz de onlara dedik ki) Allahu Teâlâ'nın rızkından yiyiniz ve içiniz ve yer yüzünde müfsitlerden olarak haddi tecavüz etmeyiniz.

Kur'an-ı Kerim'de, Musa (as) kendine inanmayan ümmetine beddua etti:
– Allah sizin yolunuzu şaşırtsın, dedi. Ve kırk bin kişi Tıh Çölünde yollarını şaşırdılar. Aç, susuz, çölde bir kısmı öldü, bir kısmı da acından iskelet vaziyetine gelmişti. Kırk sene sonra Musa (as) o çölü geçmek için giderken bunlarla karşılaştı. Bunlar:
– Acımızdan ölüyoruz ya Musa. Bize yiyecek, içecek ver. Açlık ve zayıflıktan nerdeyse tanınmayacak şekle gelmişlerdi. Musa(as):
– Şimdi Allah'a ve bana inanacak mısınız?
– Ya Musa! İlk defa karnımız doysun, sonra inanalım. Musa(as):
– Ne istiyorsunuz? Onlar:
– Etli, tatlı birşeyler olsun. Musa (as) dua etti, havadan kırk gün bıldırcın yağdı. (Bu bıldırcın yağması halen günümüzde takvimde bıldırcın fırtınası yazdığı günün gecesi, havadan Giresun'a bıldırcın yağar. Buna ben şahidim. Çünkü on sene Giresun'da kaldık.) Bunlara da kırk gün bıldırcın yağdı.
– Etten usandık dediler. Yine Musa (as) dua etti. Kırk günde helva yağdı. Bu helva her sene bir gün Cudi Dağı'na yağar. (Özel olarak getirttiren bir doktor kardeşimiz, bana da hediye etti. Un şeklinde olan, ilk bakışta insan eliyle yapılmayıp, Allahu Teâlâ tarafından gönderildiği belli. Ondan bizzat bende yedim.) Kırk gün helva yeme işi tamam olunca Musa (as) bunlara:
– Nasıl inandınız mı? Bunlar:
– Neye?
– Allah'ın olduğuna, her şeyi yarattığına, benim hak peygamber olduğuma, deyince onlar:
– Ya Musa! Sen büyük bir sihirbazsın, havadan ne bıldırcın yağar, ne de helva. Sen bizi sihirle kandırdın, gösterdin demişlerdi. Düşün bir kere, kırk sene Tıh Çölünde kırk bin kişi geziyor. Allahu Teâlâ, kum fırtınasından kendilerinin gidecekleri, bulacakları yeri bildirmiyor. Köylere, kasabalara uğradıkça bir şey yiyorlar. Diğer zamanlarda aç, çıplak, vahşi bir şekilde yaşıyorlar. Kırk bin kişinin, Tıh Çölünde kırk sene kaybolmasını, Kur'an tefsirisinde yazıyor. İki kişinin dünyada kaybolması mı zor? Kırk bin kişinin bir çölde kaybolması mı zor?