musemma

Haccın farz oluşunun delili de: “Ona yol bulabilenlerin o evi haccetmesi Allah’ın insanlar üzerindeki bir hakkıdır” (Âl-i İmrân, 3/97) buyruğunda dile getirilmiştir.
Bu âyet-i kerîme hicret’in dokuzuncu yılında nâzil olmuştur. Bu âyet’le hac farz olmuştur, ancak yüce Allah’ın: “Ona bir yol bulabilenlerin” buyruğunda yol bulamayan kimselerin haccetmek yükümlülüğü olmadığına delil vardır.
“Artık kim inkâr ederse, şüphesiz ki Allah âlemlere muhtaç değildir” buyruğunda ise yol bulabilen kimselerin haccı terketmelerinin bir inkâr (küfür) olacağına bir delil vardır. Ancak bu küfür ilim adamlarının büyük çoğunluğunun (cumhur’un) görüşüne göre dinden çıkartan küfür değildir. Çünkü Abdullah b. Şakik şöyle demiştir: “Rasûlullah’ın –sallallahu aleyhi ve sellem– ashabı namaz dışında terk edilmesi küfrü gerektiren herhangi bir amelin olduğu görüşünde değillerdi.”