Hun

Bir zengin ölümüne yakın, oğullarına:
- Evlatlarım ben münker ve nekirin hesap sormasından çok korkuyorum, bin altın bile olsa mutlaka bir adam bulun bana kabirde ilk gün arkadaşlık yapsın... diye tekrar tekrar vasiyet ediyor. Emr-i Hak, vaki olup zengin adam vefat edince oğulları babalarının vasiyetini yerine getirmek için böyle bir kişi aramaya başlıyorlar. Buna kimse yanaşmıyor. Nihayet bir hamal:
"- Ne olacak sanki, fakir bir adamım, zaten ölümden beter bir sıkıntı ve yoksulluk içinde yaşıyorum." diyerek bin altına bu teklifi kabul eder. Cenaze yerleştirildikten sonra ona da bir yer ayırır bir de mezardan dışarı çıkarılan boru ile yeteri kadar bir hava deliği bırakırlar.
Hamal endişe ile beklerken sonra karanlık ve sıkıntıya alışır vakit epey ilerleyince de iyice durum normale döner ve uykuya dalar. Rüyasında yine cenaze ile beraber kabirdedir. Soru melekleri gelmiştir. Melekler bakar ki, bir mezarda iki kişi vardır. Biri ölmüş, fakat birisi diri. Melekler önce hangisinden başlayalım diye tereddüt ederler.
Sonra - Nasıl olsa cenaze bizim, bakalım şunun durumu nasıl, bir yoklayalım." derler
Adama: -"Senin işin ne diye sorarlar."
-Hamallık der.
Peki ilk hamallığa başlarken kullandığın ipi nereden buldun? derler.
Adam bir türlü cevabım veremez. Çünkü helal bir yolla kendisine geçmemiştir. Sorgulama saatlerce sürer. Nihayet adam gürültü ile uyanır. Çünkü öbür gün sabah olmuştur. Zengin cenazenin oğulları artık mezarı açmaktadırlar. Hamal mezardan çıktığı gibi süratle kaçmaya başlar, öbürleri de "Nereye gidiyorsun al şu altınları diye arkasından bağırırlar.
Adam: -" Onlar lazım değil; ben daha sırtıma sardığım yükün ipinin hesabım veremedim." diyerek kaçmasına devam eder...