Sahir

İsâ Aleyhisselâm; uzak veya yakın ülkelere, Havarilerden, Dâvetciler gönder*mek istediği zaman, yakın yere gönderdiği, seve seve gitti ve selâmete erdi.

Uzak yere göndermek istediği kimseler ise, güçsündüler, yüksündüler ve ka*çındılar.

Bunun üzerine, İsâ Aleyhisselâm, onların bu hallerinden, Yüce Allah'a şikâ*yetlerdi.

Güçsünen ve yüksünenlerden her biri, gönderilecekleri kavmin dilini konuşur olduğu halde, sabaha çıktı.[233]

İsâ Aleyhisselâm:

1) Havarilerden Butrus'u, Havârî olmayan Etba'dan, Buluş ile birlikte Rümiye'ye;

2) Havarilerden Enderais'i, ve Matta'yı, insan yeyen Zencilerin yurduna;

3) Tumas'ı, Doğu ülkesindeki Babil'e;

4) Filibüs'ü, Kayravan ve Kartacanna'ya (Afrikaya);

5) Yuhannes'i, Eshab-ı Kehf kariyesi Efsus (Defsus)a;

6) Yâkubüs'ü, Orışalım'a (İlya'ya, Beytülmakdis'e):

7) İbn.Selma'yı, Hicaz ülkesine Araplara;

8) Simun'u, Afrika yanında Berberlerin yurduna;

9) Havarilerden olmayan Yahuda'yı, -Yuzez (Yudis) Zekeriya Yuta'nın yerine-Eryübüs'e gönderdi.[234]