Ölüm Bir Son Değildir

ARMİ · 10-12-2012, 01:02

İnsan yaşamının, verilen son nefesle bir kandil gibi söndüğünü, fiziksel ölümün "son" anlamına geldiğini sanan ya da ileri sürenler ne kadar yanılıyorlar. Spiritüalistlerin bildiği gibi insanın yeryüzündeki yaşamı, insan varlığının çok küçük bir bölümünden başka bir şey değildir. Aşağıda okuyacağınız pasajlar Silver Birch isimli bedensiz varlığın tebliğlerinden hazırlanmış olan Gerçeğin Tohumu isimli kitabın içinden sadece ölüm ile ilgili pasajların baştan sona alınarak derlenmesinden oluşturulmuştur.
" Ruhsal alemdeki yaşamın gerçek olduğunu ve tarih boyunca binlerce kez kanıtlandığı gibi, ölü denilenlerin dünyaya tekrar geldiğine inanıyoruz, bu iddiamızı destekleyecek çok sayıdaki kanıt da mevcuttur.
Ruhsal tebliğler ölülerin haberleşebildiğini, kendi özelliklerini ve anılarını tekrar elde edebildiklerini, düşünen, zeki varlıklar olduklarını, arkalarında bıraktıkları şeylerle ilgilendiklerini, fiziksel sınırlamaların ötesine geçtiklerinde daha geniş bir perspektif kazandıklarını kanıtlamaktadır.
Ölüş biçiminin ruh aleminde herhangi bir etkisi var mıdır? Ecel ile ölümde ruh alemine katılmak daha mı kolaydır? Eğer dünyadaki herkesin bilgisi olsaydı ve ilahi yasalara uygun biçimde yaşasaydı, ölüm biçimi dediğimiz işlem basitleşir ve hiç acı çekmeden gerçekleşirdi. Ayrıca fizik beden öldükten sonra, ruhsal bedene, herhangi bir alışma dönemi gereksiz olurdu. Ama ne yazık ki bunlar gerçekleşmiyor.
Öte aleme geçmek üzere dünyayı terk edenlerin büyük bir çoğunluğu kaderlerinden, kendi yapılarından ve ruhsal gerçeklerin özelliğinden büyük ölçüde habersiz. Ayrıca zamanları dolmadan öte aleme geçen çok, ama pek çok varlık bulunur. Bunlar olgunlaşmadan ağaçtan düşen meyvelere benzer. Bu durumdaki meyvelerin tadı bilindiği gibi pek güzel değildir.
Meyve olgunlaştığında kendiliğinden düşer. Ruh olgunlaştığında ise fizik bedenden doğal bir biçimde, kendiliğinden ayrılır. Öte aleme zamansız geçen ruhsal varlıklar ise alışma gerçekleşene kadar hami varlıklar tarafından korunur ve yardım görürler.
Tüm sonsuzluklar boyunca bizi ilahi kaynağa bağlayan bağları kimse çözemez. Yaşarken ya da ölüm dediğimiz şeyde, bizi ondan ayırabilecek hiçbir şey yoktur. Sahip olduğumuz katılımlar nedeniyle bizler tüm bilgeliklerin, tüm sevgilerin, tüm tebliğlerin ve bilgilerin ilahi kaynağına sürekli olarak ulaşabiliriz.
Ölmüş olanlar onlara gönderdiğiniz düşünce ve duaların şuurunda mıdırlar ve onlara gönderdiğiniz sevgi gücünü (işleri sırasında) kullanabilirler mi?
Bu, varlıkların aralarındaki sevgi ya da muhabbet yakınlığına bağlıdır. Ama tüm samimi düşünce ve duaların, tüm görev arzularının ifade edildiği kişiye doğru kanat açtığı büyük ölçüde bir gerçektir ve onlara yardımcı olur.
Dünyaya tebliğlerle verilmeye çalışılan bilginin büyük bir nedeni; yaşamın ölümle sona ermediğini, ıstırap çeken, başarısızlıklara uğrayan herkese kendini kurtarma fırsatı verildiğini, hüsranların yol açtığı gözyaşlarına ulaşabilecek şeylerin bilgisiyle silindiğini, dünyamızı zenginleştirmeyi isteyip bunu başaramayan herkesin hırslarını, insanlığın gelişimine katabileceğini göstermektir.
Hayat ölümle sona ermez. ‘SON’ kelimesi canlılar kitabında görülmez. Çünkü sadece beden sona ermiştir. Hayat devam eder. Ve yaşam öyküsü, dünyada yaşayanların sahip olduğu kavramlardan daha yüce bir güzellik, zenginlik ve ihtişam sahneleri arasında sürer ve gelişir.
Meyvelerin daha olgunlaşmadan ağaçtan düşmesi kötü bir şeydir ama telafiler söz konusudur. Sevgi ve yaşam sonsuzdur; ruhları olgunlaşmadan fiziksel bedenlerini terk edenler gelişimlerini başka yerlerde tamamlayabilirler.
Tabutun ötesinde de bir yaşam vardır. 'ÖLÜ' olarak adlandırdığınız varlıklar da yaşamlarını sürdürür. Dünyaya dönebilirler ve dönerler de. Ama dönmeleri son anlamına gelmez. Niçin yaşamlarını sürdürürler? Yaşamlarını sürdürmelerinin anlamı nedir? Ölümden sonra başladıkları yeni yaşam şekli üzerinde dünyadaki yaşamlarının etkisi nedir? Bu iki varlık durumu arasındaki ilişkiler nedir? Ölüm kapılarını geçtikten sonra başlarından neler geçer? Yaptıkları, söyledikleri ya da düşündükleri şeyler kendilerine yararlı olur mu?
Bu dünyadan gelip geçerken öğrendikleri dersler nelerdir? Tüm maddi varlıklarını arkalarında bıraktıkları zaman neler olur? Bu kanıtların din, bilim, politika, ekonomi, sanat, uluslararası ilişkiler, ırk sorunları üzerinde etkisi nelerdir? Evet, hepsi etkilenir, çünkü yeni bilgiler, çağlar boyunca acı içindeki bir insanlığı üzen eski sorunlara yeni bir ışık getirmektedir.”

“Gerçeğin Tohumu”Adlı Kitaptan Silver Birch

kunhas · 10-12-2012, 14:24

Yuzuklerin Efendisi filminden Gandalf'in dedigi gibi 'Ölum sadece baska bir yoldur.'

10-12-2012, 01:02	#1 (permalink)
ARMİ Üyelik tarihi: Aug 2012 Mesajlar: 414 Konular: 253 Karma Puanı: 7	Ölüm Bir Son Değildir İnsan yaşamının, verilen son nefesle bir kandil gibi söndüğünü, fiziksel ölümün "son" anlamına geldiğini sanan ya da ileri sürenler ne kadar yanılıyorlar. Spiritüalistlerin bildiği gibi insanın yeryüzündeki yaşamı, insan varlığının çok küçük bir bölümünden başka bir şey değildir. Aşağıda okuyacağınız pasajlar Silver Birch isimli bedensiz varlığın tebliğlerinden hazırlanmış olan Gerçeğin Tohumu isimli kitabın içinden sadece ölüm ile ilgili pasajların baştan sona alınarak derlenmesinden oluşturulmuştur. " Ruhsal alemdeki yaşamın gerçek olduğunu ve tarih boyunca binlerce kez kanıtlandığı gibi, ölü denilenlerin dünyaya tekrar geldiğine inanıyoruz, bu iddiamızı destekleyecek çok sayıdaki kanıt da mevcuttur. Ruhsal tebliğler ölülerin haberleşebildiğini, kendi özelliklerini ve anılarını tekrar elde edebildiklerini, düşünen, zeki varlıklar olduklarını, arkalarında bıraktıkları şeylerle ilgilendiklerini, fiziksel sınırlamaların ötesine geçtiklerinde daha geniş bir perspektif kazandıklarını kanıtlamaktadır. Ölüş biçiminin ruh aleminde herhangi bir etkisi var mıdır? Ecel ile ölümde ruh alemine katılmak daha mı kolaydır? Eğer dünyadaki herkesin bilgisi olsaydı ve ilahi yasalara uygun biçimde yaşasaydı, ölüm biçimi dediğimiz işlem basitleşir ve hiç acı çekmeden gerçekleşirdi. Ayrıca fizik beden öldükten sonra, ruhsal bedene, herhangi bir alışma dönemi gereksiz olurdu. Ama ne yazık ki bunlar gerçekleşmiyor. Öte aleme geçmek üzere dünyayı terk edenlerin büyük bir çoğunluğu kaderlerinden, kendi yapılarından ve ruhsal gerçeklerin özelliğinden büyük ölçüde habersiz. Ayrıca zamanları dolmadan öte aleme geçen çok, ama pek çok varlık bulunur. Bunlar olgunlaşmadan ağaçtan düşen meyvelere benzer. Bu durumdaki meyvelerin tadı bilindiği gibi pek güzel değildir. Meyve olgunlaştığında kendiliğinden düşer. Ruh olgunlaştığında ise fizik bedenden doğal bir biçimde, kendiliğinden ayrılır. Öte aleme zamansız geçen ruhsal varlıklar ise alışma gerçekleşene kadar hami varlıklar tarafından korunur ve yardım görürler. Tüm sonsuzluklar boyunca bizi ilahi kaynağa bağlayan bağları kimse çözemez. Yaşarken ya da ölüm dediğimiz şeyde, bizi ondan ayırabilecek hiçbir şey yoktur. Sahip olduğumuz katılımlar nedeniyle bizler tüm bilgeliklerin, tüm sevgilerin, tüm tebliğlerin ve bilgilerin ilahi kaynağına sürekli olarak ulaşabiliriz. Ölmüş olanlar onlara gönderdiğiniz düşünce ve duaların şuurunda mıdırlar ve onlara gönderdiğiniz sevgi gücünü (işleri sırasında) kullanabilirler mi? Bu, varlıkların aralarındaki sevgi ya da muhabbet yakınlığına bağlıdır. Ama tüm samimi düşünce ve duaların, tüm görev arzularının ifade edildiği kişiye doğru kanat açtığı büyük ölçüde bir gerçektir ve onlara yardımcı olur. Dünyaya tebliğlerle verilmeye çalışılan bilginin büyük bir nedeni; yaşamın ölümle sona ermediğini, ıstırap çeken, başarısızlıklara uğrayan herkese kendini kurtarma fırsatı verildiğini, hüsranların yol açtığı gözyaşlarına ulaşabilecek şeylerin bilgisiyle silindiğini, dünyamızı zenginleştirmeyi isteyip bunu başaramayan herkesin hırslarını, insanlığın gelişimine katabileceğini göstermektir. Hayat ölümle sona ermez. ‘SON’ kelimesi canlılar kitabında görülmez. Çünkü sadece beden sona ermiştir. Hayat devam eder. Ve yaşam öyküsü, dünyada yaşayanların sahip olduğu kavramlardan daha yüce bir güzellik, zenginlik ve ihtişam sahneleri arasında sürer ve gelişir. Meyvelerin daha olgunlaşmadan ağaçtan düşmesi kötü bir şeydir ama telafiler söz konusudur. Sevgi ve yaşam sonsuzdur; ruhları olgunlaşmadan fiziksel bedenlerini terk edenler gelişimlerini başka yerlerde tamamlayabilirler. Tabutun ötesinde de bir yaşam vardır. 'ÖLÜ' olarak adlandırdığınız varlıklar da yaşamlarını sürdürür. Dünyaya dönebilirler ve dönerler de. Ama dönmeleri son anlamına gelmez. Niçin yaşamlarını sürdürürler? Yaşamlarını sürdürmelerinin anlamı nedir? Ölümden sonra başladıkları yeni yaşam şekli üzerinde dünyadaki yaşamlarının etkisi nedir? Bu iki varlık durumu arasındaki ilişkiler nedir? Ölüm kapılarını geçtikten sonra başlarından neler geçer? Yaptıkları, söyledikleri ya da düşündükleri şeyler kendilerine yararlı olur mu? Bu dünyadan gelip geçerken öğrendikleri dersler nelerdir? Tüm maddi varlıklarını arkalarında bıraktıkları zaman neler olur? Bu kanıtların din, bilim, politika, ekonomi, sanat, uluslararası ilişkiler, ırk sorunları üzerinde etkisi nelerdir? Evet, hepsi etkilenir, çünkü yeni bilgiler, çağlar boyunca acı içindeki bir insanlığı üzen eski sorunlara yeni bir ışık getirmektedir.” “Gerçeğin Tohumu”Adlı Kitaptan Silver Birch

10-12-2012, 14:24	#2 (permalink)
kunhas Üyelik tarihi: Feb 2012 Nerede: 1st Mesajlar: 99 Konular: 50 Karma Puanı: 2	Yuzuklerin Efendisi filminden Gandalf'in dedigi gibi 'Ölum sadece baska bir yoldur.' __________________ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ Bismillahirrahmanirrahim Huvallahulleziy la ilahe illa huve 'alimulğaybi veşşehadeti huverrahmanurrahıymu. O, öyle Allah'tır ki, O'ndan başka tanrı yoktur. Görülmeyeni de bilir, görüleni de. O, çok esirgeyen, çok bağışlayandır.(Haşr-22)