aSLı

Eğer yerde ve gökte Allah’tan başka tanrılar bulunsaydı, yer ve gök, (bunların nizamı) kesinlikle bozulup gitmişti. Demek ki Arş’ın Rabbi olan Allah, onların yakıştırdıkları sıfatlardan münezzehtir.” (Enbiya,22)

Unutmayalım ki, Allah Teâlâ kullarına idarelerini bırakırken başıboşluk içerisinde terk etmemiştir. Çünkü ayetin işaret ettiği mana bunu göstermektedir. Ayette zahiren ilahların çokluğundan bahsedilirken hakikatte ilahlık yarışında olanlar ve yalnız insan olduğunu hatırlatmak durumundayız. Bu mevzuya işaretle, “Sultan Allah Teâlâ’nın yeryüzünde gölgesidir” sözü bunu teyit eder.

İnsanlar, istekler çamurunun kurumuş şeklidir. Ne zaman bir sulu ortama kavuşursa içinde bir hareketlenme oluşur. Bu hareketlenme onun canlılığı olurken bir yandan fitnesi olmaktadır.

“Canlıları sudan yarattık” (Enbiya, 30)

Eğer bu canlanmada bir dengesizlik olma ihtimali “Yeryüzüne, insanlar sarsılmasın diye sabit dağlar yerleştirdik” (Enbiya, 31) engellenmiş olur.

Bu, Allah Teâlâ’nın kullarını kullarından muhafaza etmesi olmasaydı yeryüzü fesada uğrardı, manasına yönelir. Düşünün bir kere; insânî istekleri bırakın, eğer kulların her duası kabul olsaydı, yeryüzünde fesat çıkar, kabul eden Allah Teâlâ’da zulmedenlerden olmuş olurdu. Çünkü kullar bir şeyi isterken “an”ına göre ister. Geleceği hakikatiyle görmek bir kul için mümkün değildir. “Allah Teâlâ ise her şeyi hakkıyla bilen ve görendir.”

Bizim düşüncemizde Allah Teâlâ’nın emrettiğinden çok istediğini bilmek gerekir. İsteklerimizin O’nun rızasına uygun olup olmadığını bilemek isteyen için tek faktör “için dışa uyumu”dur.

İç=ruh, dış=nefs;

Bir istek sonuçta şeytânî ve nefsânî bir emele bağlanıyorsa, Allah Teâlâ’nın rızası olmaz. Düşünün ki, temelinde çamurlaşmaya dönüşen bir duygu ancak bataklık zemini oluşturur.

İnsan hayatı oyundan ibarettir. Oyun, oyun kuranın kontrolünde olsa da, her oyunun içindeki hedef, bir hile ve hevâ ile sekteye uğrar. Silsileler içindeki olayların hesabı ihtimal üzere oluşturmaktan çok, sağlam bir kıstasa sahip olması daha gerçekçi bir duygudur. Sağlam kıstaslar ancak Allah Teâlâ’nın murat ettiği sonuçları doğurur.

Allah Teâlâ ne dilemişse, o doğrudur. Bunun dışındakiler sadece hevesler sınıfından olan işlerdir. “Sonra yine vay sana! Vay sana. İnsan sanır mı ki, başıboş bırakılacaktır?” (Kıyame, 35-36)

Sonuç olarak insan istemek ile her muradına kavuşamaz. Sadece Allah Teâlâ murat ettiği vardır. Bazı insanlar yeryüzünde felaketlere sebep olup, kafalarına göre hareket edeceklerini sanıyorlarsa bilsinler ki, mülkün sahibi “Kahhar” olan Allah Teâlâ’nındır. İnsan ise mülkün içinde “adı anılmayacak” kadar zayıf bir varlıktır. Hak ve hukuk içinde yaşamayı bilmek için gayret gösterelim. İsyan etmek, gelişigüzel hareket etmek yalnızca elem getirir. Bir de nesillerimizi ipotek altına alan hatalar ise ne korkunç emellerdir. Kardeşlerin kardeşçe kurduğu düzende fitne tohumu ekenin samimiyetinden şüphe edilir. Mahcup olacağımız hatalardan sığınmalı, ailemizin huzuru için elimizden geleni yapmalıyız. Yarın kıyamette kirli çamaşırlar ortaya serildiğinde kör olmak tek çaremiz olmasın.

“Allah Teâlâ kolay ve güzel olanı sever”