musemma

Rasulullah-sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu: “Bilmeyenin vay haline! Ve bilipte bildiği ile amel etmeyenin vay haline.” [Bunu üç kez söyledi] [65] … Rasulullah-sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu: “Bilmeyenin vay haline! Eğer Allah dileseydi, ona ilim verirdi. Bilipte bildiği ile amel etmeyenin vay haline.” [66] … Ebu Derda da benzer bir ifade söylemiştir. [67] … Ebud Derda: “Bilmeyenin vay haline! Bilipte bildiği ile amel etmeyenin vay haline.” [68] … Ebud Derda: “Bilmeyen ve amel etmeyenin vay haline.”[Bir kez]İbn Halid dedi: “Ve bilipte amel etmeyenin vay haline.” .[Bir kez] “Vay onun haline ki, bildiği ile amel etmedi.” [Yedi kez] [69] … Rasulullah-sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu: “Bir alim bir şeyi bilipte onunla amel etmediği zaman, o, insanları aydınlatan ama kendini yakan(tüketen) bir sokak lambası gibi olur.” [70] … Rasulullah-sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu: “İnsanlara hayrı öğreten fakat kendini unutan bir alimin misali, insanları aydınlatan fakat kendini tüketen bir lamba gibidir.” [71] … Rasulullah-sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu: “İnsanlara hayrı öğreten fakat kendini unutan bir alimin misali, insanları aydınlatan fakat kendini tüketen bir el feneri gibidir.” [72] … Rasulullah-sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu: “Cennet sakinlerinden bir grup insan, cehennemden bir grup insanlarla karşılaştılar, bunun üzerine onlara şunu sordular: ‘Biz sadece sizin bize öğrettikleriniz vasıtasıyla cennete girdiğimiz halde, sizin cehennem ateşine girmenize ne sebep oldu?’ Onlar şöyle cevap verdi: ‘Doğrusu, biz size (hayrı) emrederdik ama kendimiz onu yapmazdık.’” [73] … Rasulullah-sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu: “Cennet sakinlerinden bir gurup insan, Cehennem sakinlerinden bir grup insanlar ile karşılaşacak ve onlara şunu söyleyecek: ‘Biz sadece sizden öğrendiklerimiz sebebiyle cennete girdiğimiz halde sizin cehenneme girmenizin sebebi nedir?’ Bunu üzerine onlar şöyle cevap verecekler: ‘Doğrusu biz, bir şey söylerdik ve biz onu yapmazdık.’” [74] … Usmame bin Zeyd: Usame bin Zeyd’e: ‘Neden Usman bin Affanın yanına giripte onunla konuşmazsın?’ denildi. Usame şöyle cevap verdi: ‘Siz, Usmanla konuştuğumu duymadıkça, beni onun ile konuşmuyorum sanırsınız……… Ve ben Rasulullah den duyduğum bir sözden sonra, bir kişiye o, üzerimde emir olduğundan dolayı: ‘Sen insanların en hayırlısısın.’ Demem ’dedi. Orada bulunan sahabiler : ‘Sen Rasulullahın ne dediğini duydun? Diye sordular.’ Usame şöyle dedi: ‘Rasulullah dedi ki: Kıyamet gününde bir kişi getirilir, cehennemin içine atılır ve onun bağırsakları dışarı çıkar. Böylece ona şöyle denir: ‘Sen bize iyiliği emreder ve bizleri kötülükten nehyeder değil miydin?’ O şöyle cevap verir: ‘Ben size iyiliği emrederdim, fakat onu kendim yapmazdım, Ve ben sizleri kötülükten nehyederdim de onu kendim yapardım.’’ [75] … Mansur bin Zazan: “Bana bildirildi ki, insanlardan biri Cehennem ateşine fırlatılacak-hatta cehennem sakinleri onun pis, kötü kokusunu bulacaklar. Bunun üzerine ona şöyle söylenecek: ‘Vay haline senin! Sen (dünyada) ne yaptın? Bizim bu kötü şartlar altında olmamız yeterli değil mi ki bir de seninle ve tiksindirici, pis kokunla imtihan edilmemiz gerekti?’ Bunun üzerine o, şöyle cevap verecek: ‘Ben bir alimdim ancak ilmim bana fayda vermedi.’” [76] … Yahya bin Muaz Er-Razi: “Mahrum olan kişi odur ki, ilmi, aleyhine bir hüccet olarak hizmet eder; dili aleyhine bir hasım olarak hizmet eder; anlayışı özrünü kesmek için hizmet eder.” [77] … Onlardan birine şöyle söylendi: “İlim araştırmayacak mısın?” Bunun üzerine o, şöyle dedi: “İlimden rakiplerim(amele dökmediğim ilmim) çok oldukça, bu yüzden, daha fazla kendime rakip edinmeyeceğim.” [78] … Suri bin El-Muğlis Es-Sakati: “ilmini çoğalttığın her an, sana karşı daha güçlü bir hüccet(delil) olur.” [79] … Ebul-Huseyn Muhammed bin Ahmed bin Semud: “Sahip olduğu ilimden dolayı Allahın kendisine ne emrettiğine önem vermeyen herkese, ilim aleyhine bir hüccet ve bir bela olur.” [80] … Rasulullah-sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu: “Gerçekten Allah Hesap Gününde alimleri bağışlamayacağı şeyler için ümmi insanları bağışlayacak.” [81] … Ebu Bekr Muhammed bin Abdillah bin Aban El-Heysi’nin kitabının arkasında şunları okudum: Eğer ilimle amel edilmezse, o, aleyhine bir delil olur Ve sen taşıdığın ilim sebebiyle bağışlanmazsın Eğer bu gerçeği anladı isen, şunu da bilesin ki Bir kişinin sözünün doğruluğu, onun amellerinde bulunmasıdır. [82] … Eş-Şabi: “Keşke ilim sahibi birinden hiçbirşey öğrenmeseydim.” [83] … Sufyan Es-Sevri: “Keşke ilim kaydetmeseydim ve sadece ilmimden yeterli olan ile (hesap gününde) kurtarılabilsem, kaydettiğim ilim ne lehime ne de aleyhimedir.” [84] … İbn Uyeyne: “Eğer ilim sana fayda vermezse, o sana zarar verir.” Ben derim ki: “Bu şu anlama gelir: eğer ilim onunla amel etmek sayesinde ona fayda vermez ise, onun aleyhine bir hüccet sağlayarak ona zarar getirir.” [85] … Lokman oğluna şöyle dedi: “Ey oğlum, evvela daha önceden öğrendiklerinle amel edene kadar, bilmediğini öğrenme.” [86] … Malik bin Dinar: “Kayda değer sözlerin bazılarında şunu yazılı buldum: ‘Daha önceden bildiğin ile amel etmediğin zaman, bilmediğini öğrenmede sana hayır yoktur. Bunun örneği, odun toplayıp, onu bohça yapan ve daha sonra sırtında taşıyan bir adam gibidir. O adam, odun bohçasını taşıyamayacağını anladığında,(bohçadan odun eksilteceği yerde) bohçaya daha fazla odun kor.’” [87] … Sufyan: “İsrailoğulları arasında bir alim ve bir de abid vardı. Bir keresinde alim abide şöyle dedi: ‘Senin bana gelipte benden ilim almana engel olan nedir? İnsanların bana geldiğini görmüyor musun?’ Alim şu cavabı verdi: Ben bir şey öğrendim. Evvela onunla amel etmeliyim. O öğrendiğimle amel ettiğim zaman sana gelirim.” [88] … Ebu Abdillah Muhammed bin Ali bin Abdilah Es-Suri: Daha ne zamana kadar ilim için çabalayıp, Onu toplamak için sıkı çalışıp ve onu samimiyetle karşılayacağım İlmin zor mevzularını tahsil etmeye çalışacağım Oysa ki, hiç amel işlemiyorken Eğer ilim arayan biri edindiği ilim ile amel işlemez ise, O, zavallı bir kuldur ve sadece menfaati için ilme tamah eder Ki; bunlar riyakar bir kişi olarak, amel edenlerdir. [89] … Avf bin Malik El-Eşcai: “Allahın Rasulu bir gün gökyüzüne baktı ve şöyle dedi: ‘Bu ilmin göğe çekildiği bir zamandır.’ Ensardan biri(Ziyad bin Lubeyd): ‘Ey Allahın Rasulu, ilim sağlamca kalplere yerleştirilmiş ve kalplerde korunduğu zaman nasıl olurda ilim göğe kaldırılır?’ Allahın Rasulu şöyle cevap verdi: ‘Ben de seni Medine insanları arasında en bilgililer arasında sayardım.’ Rasulullah sonra şunu ifade etti: ‘Yahudi ve Hıristiyanlar ellerinde Allahın Kitabı olduğu halde sapıttılar.’ Daha sonra, ben Şeddad bin Avs ile karşılaştım ve ona, Avf bin Malikin hadisini aktardım. Bunun üzerine o, bana: ‘Avf gerçeği söylemiş. Göğe ilk kaldırılacak şeyi sana bildirmemi ister misin? dedi.’ Ben: ‘Elbette, dedim.’ O: ’O, huşu olacak, öyle ki bir tane bile (namazda)huşu sahibi kişi göremeyeceksin.’” [90] … İbn El-Mubarek: “Bir zamanlar ilim aldığı bir alim haricinde başka bir alimin varlığından haberi olmayan servet sahibi bir adam vardı. Bir defasında şöyle şöyle bir yerde bir alim olduğunu duydu. Bunun üzerine, o alimi ziyaret etmek için bir gemiye bindi. Gemi yolculuğunda bir kadın adama şunu sordu: ’Burada ne yapıyorsun?’ Adam şöyle cevapladı: ‘Bende derin bir ilim sevgisi var, bu yüzden şöyle şöyle bir yerde bir alim var diye duyduğum zaman, o alimi ziyaret etmek için yolculuğa çıkarım.’ Kadın şöyle dedi: ‘Her ne zaman ilmini çoğaltsan, aynı zamanda amellerini de çoğaltman gerektiğini bilmiyor musun? Amellerin hareketsiz(çoğalmayan) olduğu halde, sen ilmini mi fazlalaştıracaksın?’ Bunun üzerine adam kadının söyledikleri üzerine dikkatlice düşündü ve daha sonra memleketine geri dönüp ameller işlemeye başladı.” [91] … İbrahim bin Azem: “Bir zaman bir adam ilim elde etmeye koyulduğunda, yolu kapatan kocaman bir kaya ile karşılaştı. Kayanın üzerinde şu ifadeler yazılıydı: ‘Beni hareket ettir, ilginç ve düşündürücü bir şey göreceksin.’ Bunun üzerine adam kayayı oynattı ve o zaman kayanın üzerinde şöyle yazılı olduğunu gördü: ‘Çoktan bildiklerinle amel etmezsin, bu halde sen nasıl olurda bilmediğini elde etmeye çalışırsın?’ Bunun üzerine adam (geldiği yere)geri döndü.” [92] … Ata: “Müminlerin annesi, Aişe’nin yanına sık sık giden ve ona sorular soran bir genç vardı. Böylece Aişe ona hadis aktarırdı. Bir gün genç ona gitti ve bazı sorular sordu. Bunun üzerine Aişe şöyle dedi: ‘Benim güzel çocuğum! Benden daha önce duyduğunla amel ettin mi? Çocuk: ’ Hayır, kıymetli anneciğim.’ Dedi. Bunun üzerine Aişe şöyle dedi: ’Ey evladım! O halde, niçin sana ve bize karşı (hüccet olacak) Allahın delillerinden daha fazla elde etmeye çabalıyorsun?’” [93] … Fudayl “Bu adamın, bu hadisi duymadığı, duyupta onunla amel etmemesinden, onun için daha hayırlıdır.” [94] … Ebu Hazim: “İnsanlar, ilmiyle amel eden ve söylediğini kendi yapan kişiden hoşnut olurlar.” [95] … İbn Avn: “Keşke ilimden yeterli olanı konuşsaydım.” Ebu katandan, Şubah şöyle dedi: “Hadisten, daha fazla ateşe girmeme sebep olacağından korktuğum bir şey üzerine emin olmam.” [96] … İbn Mesud: “Gerçekten ben şuna inanıyorum ki, kişi işlediği bir günah yüzünden önceden bildiği ilmi unutur.” [97] … Malik bin Dinar: Tevratta şunu okudum: “Muhakkak ki, alim ilmiyle amel etmediği zaman, yağmur damlalarının taşın üzerinden kayıp gitmesi gibi, onun nasihatı(ikazı)da kalplerden kayıp gider.” [98] … Malik bin Dinar: “İlmiyle amel etmeyen bir alim, üzerine yağmur damlaları düştüğünde, damlaların kayıp gittiği bir kaya parçası gibidir.” [99] … Ebul-Fadl Er-Riyaşi: “İlmi bildirip onunla amel etmeyen kişi İlmiyle amel edene kadar, ilim değildir hevadan kaçmak, Salih ameller işleyerek ayıplanmaktan kurtulacaksın Hak üzere olan bir kişi çok nadir bulursun Onun amelleri de hakka uygun değildir.”