Sahir

Allah'ın saptırması, kuluna yardım etmemesidir. Bunun iza*hı şöyledir: Allah Teâlâ, kendi yolunu istemeyen, küfür ve isyan da bulunmak isteyen kullarını razı olduğu amellere muvaffak kıl*maz. Bu da Allah'ın adaleti icabıdır.

Zira başkası için gerekli olan hiçbir şeyi yapmak Allah Teâ*lâ üzerine vacip değildir. Allah Teâlâ, hiçbir şeyi yapmaya mecbur değildir O, her şeyi yerli yerine koymuştur. Nitekim Allah Teâ*lâ şöyle buyuruyor: “Allah Teâlâ kime hidayet vermek dilerse, Onun göğsüne ge*nişlik verir ve göğsünü İslâm'a açar. Her kimi de sapıklıkta bı*rakmak isterse, onun göğsünü öyle sıkar ve daraltır ki, iman tek*lifi karşısında göğe çıkacakmış gibi (zorlukta) olur.” [368]

Yâni Allah Teâlâ kimi hidayet yolunda bırakmak isterse, kal*bini Tevhid inancı için genişletir ve nurlandırır. Bunun alâmeti ölmeden evvel âhiret için hazırlanmak, gurur evi olan dünya ha*yatından uzaklaşmak ve ebedî kalış yurduna intisab etmektir.

Sapıklığı isteyen kişiye yardım etmemesi adaleti icabı olduğu gibi böyle kimselere yaptıkları kötülükten dolayı azab etmesi de adaleti icabıdır. Biz demiyoruz ki, şeytan mümin kulun kalbin*den imanı zorla yok eder. Ancak biz diyoruz ki: Kul kendi arzusu ile imanı terk eder. Terk edince şeytan onu bu kuldan yok eder. Çünkü Allah Teâlâ şöyle buyuruyor:

“Doğrusu benim o gerçek kullarım var ya. Senin onlar üze*rinde hiçbir hakimiyetin yoktur. Rabbin ise vekil olarak yeter.” [369]

Yâni Şeytan böylelerini Allah'ın yardımından uzak olmakta kendine tâbi kılar, dolayısıyla bundan sonra o kimse üzerinde ha*kimiyet kurar. Bu noktaya işareten Allah Teâlâ şöyle buyuruyor:

“Azgın olanlardan sana uyanlar müstesna, kullarım üzerinde asla senin bir hakimiyetin yoktur.” [370]

“And olsun ki onlardan her kim sana uyarsa, Cehennemi hep sizden dolduracağım.” [371]

Fıkh ı Ekber Serhi