Sahir

Nefsi ıslah için mürşid‐i kâmile muhtaç olduğu gibi mürşide gereği gibi uymak ve teslîmiyet şarttır. Kutbud‐din Dımeşkî Risâle-i Mekkiyye nâm kitabında Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizden rivâyet etti ki;
“Kavminin içindeki şeyh, ümmetinin içindeki nebi gibidir.” 48

Bu hadîs‐i şerifi tefsîren Hz. Pîr Efendimiz Mesnevî‐i şerîf’lerinde;
(Peygamber, “İleri giden şeyh, kavminin arasında nebiye benzer” dedi. )49

buyurdukları uymanın gereği ve teslîmiyetin beyânıdır. Hâlbuki bir mürşid‐i kâmil talebinde olan kişi için, içten gelen tam bir istek ve arzuyla olsada, iç dünyası açılmamış olduğundan seçtiği mürşidin kemâlini fark edip ayırmaya kudreti olmadığından, ulaştırıcı kemali şöyle düşünmelidir.

Herkesin sığınak ve korunma makamı olan Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selleme dayan mak için “Aman” lafzınının “Muhammed ” ismi şerîfi ile matematiksel değeri aynıdır,50 işaretiyle “Aşığın zikri amândır Yâ Rasûlallah” üzere “aman” sırrına sarılıp vesvese ve düşünceleri yok edip zahiri beş duyu ve iç dünyası ile “Hakîkat-ı hammediyye”ye yönelip lisânen salât ve selam ve rûhaniyetten yardım ile meşgul olur. Uyanık hâlde görmek mümkün olamazsa, bu niyet sebebiyle rüya âleminde Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz görünür bir mürşidi işaret eder.

“Beni rüyasında gören kesinlikle beni görmüştür. Çünkü şeytan benim şeklime giremez.”
51 hadîs‐i şerîfi üzere o mürşide kalb bağlanmalıdır. Eğer bir işaret göremezse sabırla şeriat üzere devam etmelidir.

Zerre mikdârı aklı olan arıdan hisse kapar Devsîrir bin bir çiçekden hal eder macûn yapar beyti gerçî zâhirde kaba bir mana gibi görünürsede ders alınması gereken bir kelâmdır. Burada arıdan maksat mürid, bin bir çiçek den murat bin bir esmâ ve macûndan murat onunla hâsıl olacak kemâlattır. Arıların âdeti, beysiz bir kovanda toplanamayışlarıdır. Arılar beyleri hangi tarafa giderse peşinden gider ve onu terk etmezler. Eğer beyleri olmasa bal dahi yapmazlar. Bunun gibi mürid de hiç bir vakit mürşidinin peşinden ayrılmamalıdır.

Tabi olma ve güvenme
Mürid bağlanmış olduğu mürşidin öğrettiği şekilde zikir ve teveccühe devam eder. Eğer mürşidinin hakikatin, müşâhede eylemiş ve manevî haller meydana gelmişse bu durumu mürşidin kemâline alâmet saymalıdır. Eğer kendi müşâhede edemezse doğru sözlü kimselerden üç beş kadar müşâhede eylemişlerden duyarsa bunu mürşidinin kemâline doğruluğuna delâlet edeceğinden kendinin müşâhede edememesi yine kendi kusur ve noksanından kabul etmelidir. Bu şekilde şüpheden kurtulmuş olur. Çünkü mürşid hangi tarikattan olursa olsun diğer tarik ehillerini de “Başlangıç ve sonuç itibariyle” hep bir bilerek kendi mürşidine cânü gönülden teslimiyetle tabi olup emir ve nehyine uymak gereklidir. Tarikatlerin sonu ve başlangıcı hakkında Mir’ât‐ı Vücûd 52 şerhinde yazılan açıklamaya göre;
“Ben ilmin şehriyim; Ali de onun kapısıdır.” 53

hadîs‐i şerifine göre hakikat ilmin kapısı Aliyyu’l‐Murtazâ kerremallâhü veche Efendimize varır ve oradan Hakîkât‐ı Muhammediyye’ye açılır. Şeyhe muhabbet, Hz. Ali kerremallâhü veche Efendimize muhabbet, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimize muhabbet gibidir.

Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Kim Ali’yi severse beni sevmiştir. Kim de beni severse Allah’ı sevmiştir. Kim Ali’ye buğzederse bana buğzetmiş, kim de bana buğzetmişse Allah Teâlâ’ya buğzetmiştir.” 54


48 Hadis için bkz. İbn Hıbban, c. II, s. 39; Münâvî,
a.g.e., c. IV , s. 185.
49 Mesnevi, c.3, b. 1774
50 Ebced değeri 92 dir.
51 Hadis için bkz. İbn Adî el‐Cürcânî, el‐Kâmil fi’d‐
Duafâ (I‐VII),Daru’l‐Fikr, Beyrut, 1988, c. VII, s. 221.

52 “Mirâtü’l‐Vücûd ve Mirkâtü’s‐Şühûd, müellifi
Abdülahad Nûri b. Mustafa Safâyi es‐Sivâsî el‐
Halvetî, bulundugu yer; Süleymaniye Kütüphanesi
H. Hüsnü Pasa, demirbaş no; 001198, sınıflama no;
2977.”

53 Hadis için bkz. İbn Hacer el‐Askalânî, Lisânü’l‐
Mîzân (I‐VII), Müessesetü’l‐A’lemî, Beyrut‐1986, c.II,
s. 122; Hâkimin Müstedrekine Bakınız:
54 Hadis için bkz. Hâkim en‐Nisâbûrî, el‐Müstedrek
ala’s‐Sahihayn, c. X, s. 453