Rabbim,herşeye razıyım.Hepsine razıyım.
Yeter ki aşktan azad etme kalbimi.
Yeter ki göz yaşlarımın serininde yıka içimi.
Gözyaşlarımı ve aşkımı alma,onlar bende kalsın.
Bedel olsun.Ödül olsun
.Bağış olsun.
Yoksulluğum zenginliğim olsun.
Aşkım yeter,muhabbet denizinin kıyıları ne denli sınırsızmış göreyim.
Aşkım yeter varlığımın anlamı neymiş,çözeyim.
Yeter aşkım,yeter ki aşkımın kalbime düştüğü yere kadar yükseleyim.
Aşkım yeter,tenimin kafesiyle düştüğüm kuyudan aşkımın tüyleriyle yükseleyim.
Aşkım yeter,tenimin beni hapsettiği zindandan aşkımın kanatlarıyla geçip gideyim.
Aşkla var olduğum yerde yine aşkla yok olayım.
Rabbim,acıya razıyım ama gözyaşım bende kalsın.Razıyım yoklukta var olayım.
Yitirdikçe bulayım.
Öldükçe doğayım.
Canım çekildikçe aradan saf aşktan ibaret kalayım.
Rabbim,dedi Züleyha,
ÇIKAR ARADAN TAKILIP KALDIĞIM TENİMİ,
KALDIR ARADAN SAF AŞKLA ARAMDAKİ PERDELERİ.
|