Sahir

Ebu Said-i Mihne hamamda yıkanıyordu. Yıkayan tellak, çiğ bir adamdı.
Şeyh’i keselerken bütün kirlerini kollarına sürüp önüne yığıyordu
Bir aralık şeyh’e dedi ki:Alemde erlik nedir?.Söyle ey temiz adam!
Şeyh cevap verdi: Kirleri gizleyip sahibine göstermemek… Halkın gözü önüne yığmamak!
Bu cevap, pek büyük bir cevaptı. Tellak, derhal Şeyh in ayaklarına kapandı.
Bilgisizliğini ikrar etti, tövbe etti, Şeyh de bu işten hoşlandı.

Ey bizi yaratan, yaşatan, bize nimetler veren Allah!
Ey padişah, ey kulların işlerini yapan, onlara keremlerde bulunan!
Bütün âlem halkının erliği, kerem ve lütfu, senin ihsan denizinden bir çiğ tanesidir.
Zatiyle mutlak olarak kaim olan sensin, Keremin, lütfun övülemez, vasfedilemez!
Bütün kirliliğimizden, utanmazlığımıdan geç; kirliliğimizi gözümüzün önüne getirme; yüzümüze vurma!

Bir kimse din kardeşinin başkaları tarafından görmesinden ve duymasından mahcubiyet duyacağı şey ve davranışları örtmesi faziletli bir davranış, bunun aksi şekilde davranmak ise ahlaksızlıktır. Dinimiz bu şekilde davranmayı yasaklamıştır.
Cenâb-ı Hak şöyle buyurur:
"Müslümanların ayıplarını (ve gizli şeylerini) araştırmayın..." (el-Hucurât, 49/12).

Resulullah (S.A.V.) bir hadis-işeriflerinde şöyle buyurmaktadır:
"Her kim bir müslüman kardeşinin ayıp ve kusurlarını, kimsenin görmediği ve görmesini istemediği şeylerini örterse, Allah'u Teâlâ da kıyamet gününde onun ayıplarını örter. Her kim müslüman kardeşinin meydana çıkmasını istemediği birşeyini ortaya çıkarır ve dile verirse; Allah da onun ayıplarını, kimsenin bilmesini istemediği hallerini meydana çıkarır. Bu suretle kendi evi içinde de olsa onu rezil eder. Müslüman kardeşinin ayıplarını örten, bir ölüyü diriltmiş gibidir. " (Buhârî, Mezâlim, 3; Müslim, Birr, 58; Tirmizî, Birr ve Sıla, 85)

Müslümanın ayıp araştırması değil, bilâkis gördüğü ayıp ve kusurları örtmesi gerekir. Diğer bir hadis-i şerifte:
" Kim bir müslümanın ayıbını dilerse Allah da kıyamet gününde onun ayıbını örter. " (Ebû Dâvud, Edeb, 39),
" Kim bir ayıp görür de örterse sanki kabrine diri gömülmüş bir yavruya can vermiş gibi olur. " (Ebû Dâvud, Edeb, 38) buyurulmuştur.

İnsan başkalarının ayıp ve kusurunu değil, kendi ayıp ve kusurunu görmeye çalışmalıdır. Peygamber Efendimiz (s.a.s.): "Kendi ayıbı, insanların ayıbını görmekten alıkoyan kimseye müjdeler olsun. " (Aclûnî, Keşfu'l-Hafa, II, 46) buyurmuştur.

Müslüman nasıl ki başkalarının ayıp ve günahlarını ifşa etmesi gayrı ahlaki ise kendi ayıplarını da ifşa etmemelidir. Resulullah (S.A.V.) şöyle buyuruyor:
"Bir adam bir gece fenalığı yapıp da Cenâb-ı Hak onu örtmüş iken:
"Ey filânca ben dün gere Şöyle şöyle yaptım demesi, suçunu ilân ve teşhirdir. Hâlbuki o, geceyi Allah'ın setrine mazhar olarak geçirmişti. Allah'ın örttüğü bu suçu sabahleyin teşhir etmiş, açıklamış bulunuyor. " (Riyazü's-Salihîn, I, 282).