Hanedan

Bazı Eshâb-ı kiram ile beraber Hazreti Peygamber (s.a.v.) efendimizin
yanında bulunuyorduk, iki cihan serveri şöyle buyurdular:
— Cennet ehlinin de hükümdarları, seyyid ve efendileri vardır. Yâ Ebû
Hüreyre Cenâb-ı Mevlâ kulları arasında saçları perişan, yüzleri toprak içinde,
karınları helâl lokma kazanmak endişesi yüzünden aç kalmış olan ve ekâbirle
görüşmek isteyince izin verilmeyen ve kadınlar dâima dünya nimetlerine düşkün
olduğundan, nikâhına alacak bir kadın da bulamayan, göz önünde olmadıkları
zaman aranmayan, hazır olduklarında aranmayan, göründükleri zaman
görünüşlerinden hoşlanılmayan, hastalandıklarında hatırları sorulmayan ve
vefatlarında şehâdet edilmeyen gizli evliya ve esfiyâyı sever.

Bunu işiten Eshâb-ı Kiram tarafından:
— «Ya Resûlûllah! Onlardan birini bize tarif buyurur musunuz?» denildiğinde;
Resûl-i Kibriya (s.a.v.):
— «O, Veysel KarânVdi. Biliniz ki; kıyamet koptuğunda müslüman kullara
"cennete giriniz!" denilir. Veysel Karânî Hazretleri'ne ise: "Sen dur şefaat et!" »
buyurulur.
Resûl-i Kibriya (s.a.v.)'in âhirete şeref yerdiklerinde Hazreti Ömer'in hilâfeti
devrinde, Hazreti Ömer ve Ali ile Hazreti Veysel Karânî buluştuklarında, Hazreti Üveys
kimliğini saklayarak,
— «Ben bir koyun çobanıyım» cevâbını vermiş, ismini de Abdullah (Allah'ın kulu)
olarak bildirmiş, kimliği belli olunca, Hazreti Ömer'e:
— «Ya Emirü'l-Mü'minin! Bu âlemde seninle benim aramda buluşma yeri yoktur.
Ne sen beni görmüş ol, ne de ben seni.»
Burada tasavvufa âit çok önemli bir sırra temas gerekmektedir. Dikkat
buyurulursa, Hazreti Üveys kendisini Abdullah (Allah'ın kulu) olarak tanıtmıştır. Neden
böyledir?
Her kim, halka tanıtılmasını isterse, o açıklığın kölesi olur. Her kim, cihan
halkından gizli kalmayı isterse, gizliliğin kölesi olur.
Ama kim, Abdullah olursa, Cenâb-ı Hak (c.c.) ister onu gizlesin, isterse
açıklanmış olsun yanında birdir.
Sanırız ki; okurlarımız Hazreti Üveys'in kendisini neden Abdullah olarak
tanıttığının sırrını anlamışlardır.