İsâ Aleyhisselâma Vahy Gelişi Ve İncil'in Nazil Oluşu
 

Otuz yaşında iken, İsâ Aleyhisselâma Vahy geldi[86], İncil, nazil oldu.[87]

Yüce Allah, ona:

Halkı, Allah'a iman ve ibâdete davet etmeğe başlamasını,

Hastaları,

Kötürümleri[88],

Anadan doğma[89] körleri[90],

Delileri[91],

Alacalıları ve diğer her türlü hastalığa tutulmuş olanları, iyileştirmesini, emretti.

İsâ Aleyhisselâm da, kendisine emrolunanı, yaptı.[92]

Halk, onu, sevdi.[93]

Ona, meyi etti ve alıştı.[94]

Kendisine, uyanlar, çoğaldı.

Anısı, yükseldi, ünlendi.[95]

Bâzan, hastalardan[96], kötürümlerden[97]... binlercesi gelip, İsâ Aleyhisselâmın kapısında toplanırdı.

Hastalardan, İsâ Aleyhisselâmın yanına, yürüyerek gelmeğe gücü, yetenler, yürüyerek gelir, onlardan, gelecek güçte olmayanların yanında ise, kendisi, yü*rüyerek gider, onları[98], ancak, Allâha imân şartiyle[99], düa edip iyileştirirdi.[100]

İsâ Aleyhisselâm:

"Siz; Allah'ın Kelimesi ve Rûhu(ndan) olan; kötürümü, Alaca hastalıklısını... iyileştiren ve ölüleri dirilten, benden başka bir kimse bulunduğunu, biliyor musu*nuz?" diye sorar, onlar da:

"Hayır!" derlerdi.[101]


İsâ Aleyhisselâmın Hastaları İyileştirme Ve Ölüleri Diriltme Duası: Başa Dön


"Ey Allah'ım! Semâ'da İlâh, Sen'sin! Yer'de İlâh, Sen'sin!

İkisinde de, Sen'den gayrı İlâh, yoktur!

Göklerde Cebbar olan, Sen'sin! Yer'de Cebbar olan Sen'sin!

İkisinde de, Sen'den gayrı Cebbar olan, yoktur!

Göklerde Hükümdar olan, Sensin! Yer'de Hükümdar olan, Sen'sin!

İkisinde de, Sen'den gayrı Hükümdar yoktur!

Göklerde hüküm, Senindir! Yerde hüküm, Senindir!

İkisinde de, Senin hükmünden gayrı hüküm yoktur!

Senin, yer yüzündeki Kudretin, semâdaki Kudretin gibidir!

Senin, yer yüzündeki Saltanatın, semâdaki Saltanatın gibidir!

Ben, Senin Şerefli İsimlerinle, Sen'den dilekte bulunuyorum!

Hiç şüphe yok ki, Sen, her şeye Kadirsin, Senin, her şeye gücün yeter!"[102]

İsâ Aleyhisselâm; ölüleri, Esmây-ı Hüsnâ'dan Yâ Hayy'u Yâ Kayyûm! Esmâsi-le, diriltirdi. [103]

İsâ Aleyhisselâmın zamanında tıb (Doktorluk) üstündü. [104]

Fakat, doktorlar; anadan doğma kör'ün gözünü açmaktan, baras hastalığını, iyileştirmekten âcizlerdi. [105]

İsâ Aleyhisselâm ise, doktorların, gördürmekten âciz kaldıkları anadan doğma körleri, gördürüyor, onların iyileştiremedikleri alaca hastalıklarını, iyileştiriyor, hattâ, ölüleri bile diriltiyordu. [106]