güneşdeniz

arkadaşlar fazla uzatmıcam, ben ne kadar kendi içimde huzurlu yaşamak istiyorsam eşim tam tersini yapıyo. geçen sene kendi annesiyle yaşıyoduk bu yaz ayırdık evleri tam huzurlu olucam derken bu yıl teyzeme benim adıma söz verdi anneannemi bu kış yanımıza alıcaz diye, bakıcısıda bizle kalıcak. olduk mu evde 4 kişi, birde çocugum olucak şimdi ooofffffffffffff kafayı yerken ben birde ortak dükkan açacağı arkadasının hanımı dadandı bana. hergün gündüz beni arıyo bana geliyo, evimi didik didik ediyolar, akşam kocasınıda çağırıyo iş çıkışı durmadan yemek yap hizmet et saat öğlen 3 te geldiler daha şimdi gittiler, kahırlarını çek başım ağrıo artık resmen. zaten hamile insanım çekemiyorum, insan istemiyorummmmmmmmmmmmmmmmmmm
bugün kadın aaaa sehpanı kullanmıosun sen ben götüreyim ihtiyacım var dedi kocasına da atıcaklarmış biz alıcaz diye bide yalan söyledi gül gibi sehpamda gittti az önce. kırmak istemiyorum sinirlerim bozuldu iyicene. kocasıda öyle düşünceli öyle iyi adam o adamın hatrına kadını benzetmiyorum. yaaaa böyle olursa yazlık ev tutucam kaçıp gitçem tek başıma, neydi benim günahım çocugum olmıcak olsa boşanıcam direk o derece sinirlerim geriliyo yani. evimde huzurla yaşamak varken bin tane insanı alıyo evimize... napsam da evime gelmeseler kurtulsam şu insanlardan ben doğum öncesi çektiğim şeylere bakın yaaaaaaaa

__________________

aynı anda başka insanlara,
seni seviyorum demişizdir....
mutlak güven duygusuyla,
başımızı başka omuzlara dayamışızdır
olamaz mı? olabilir.
onca yıl sen burada
onca yıl ben burada
yollarımız hiç kesişmemiş
şu eylül akşamı dışında